لحظه 2

چشمامو مي بندم .نمي خوام ببينم اونچه رو كه دارن به اسم جنگ و دفاع تعريف مي كنن .همش كليشه همش كليشه
تعريفا همش يه شكلن
درد شقيقه هام شروع شده
گويا نفر راوي دست از گفتن كشيده و حالا داره يه تيكه هاي كوچيك از اون لحظه ها رو نشون ميده
صداي خشك تك تير ها و تيربارها و فريادهارو مي شنوم
با چشماي بسته سايه آوات رو بالاي سرم با ليوان آب و قرصهاي هميشگي حس مي كنم
آوات رو نمي شناسين
ليلارو هم همينطور
منم نمي شناسين
قرصهارو مي بلعم و ليوان رو سر مي كشم
بعد از سه شب بودن در سنگر كمين از لاي شيارها و كانال ها به سمت موقعيت خودمون برميگردم
خمپاره ها با زوزه هاشون فرود ميان و صداي انفجارشون .همه جا ميريزن .گهگاهي منوري تمام منطقه رو نور بارون مي كنه .
ليلا پابپاي من تا كنار سنگراي استراحت اومده
براي رسيدن به سنگر خودم بايد از كنار 7سنگر رد بشم
سنگرايي كه از هر كدوم صدايي بلنده
ناله و دعا
خنده و شوخي و مراسم جشن پتو براي يه بدبخت تازه رسيده
شب شعر و شعراي فروغ و و و و
صداي اصلاني و گيتارش
صداي استكانها و صداي خشك گلنگدن .شب تميزكاريه امشب
ليلا پشتمه ازش مي پرسم:همه اينا فردا كنار هم ميزنن به دشمن .چيجوري ؟
مي گه :وخاصيت عشق اينست
مي گم : همه عاشقن ؟ عاشق چي ؟ كي ؟
ميخنده و مي گه :مگه تو عاشق نيستي تكاور
ميگم :اره هستم .عاشق تو
مي گه :پس رقيب زياد داري
دستي تكون مي ده و دور مي شه
نرمي انگشتاي آواتو لاي موهام حس مي كنم
چشمامو وا مي كنم .لپ تاپ روي ميز روشنه و توي نت .آوات قبل از من اونجا بوده
بلند مي شم .انگشتام روي صفحه كيبورد مي لغزن و